Tak blisko, a tak daleko
Nie tędy droga.
"Wziął" mnie ten fotel z lat 60., bo kwadrat i takie super sprężynki w siedzisku. .Modyfikuję, wymieniając pażdzierzową na płytę stolarską i tam na wsi, możnaby w nim siedząc głosić np. o suprematyżmie. 
A w Warszawie mam już 4 m sześcienne styropianu na rzeżbę. I jeszcze jakiś szkic toaletki dla domu na wsi.
Jeszcze, siłą inercji, dopracowuję obiekty dla domu na wsi
To gięte krzesełko będzie ciemne, tak jak to w domu u babci, a ten stołeczek z rurek przypomniał mi, chociaż daleko mu do tamtych klimatów, moją pierwszą wielką fascynację architekturą z czasów kiedy byłam w średniej szkole.Do dziś ten dom Marcela Breuera mnie zachwyca i jego meble także.
Dom na wsi, mały ale równie piękny. Obok koniecznie wierzba .
Miałam dla tego domu meble, dobrą sztukę.
A teraz znów tu, po kolejnym pracowitym dniu i trudno powiedzieć, że odpoczywam, bo piszę.Teraz, kiedy wszystko jest tylko jasne, mam tę wiedzę zweryfikowaną i pełną. Jasne jest też, że nie poprzestanę na wspólnych z adwokatem działaniach .Już tylko jasne i wiem, że nie wyjeżdżając z Warszawy będę się żle czuła i żadnego na to leku , ale świadomość dlaczego, pomaga to znieść.Zatem najpierw trzeba zająć się tym tematem ważnym dla wielu ludzi.Alergia na smog, koszmar, ktory przeżyłam, przeżywają tysiące ludzi i też, podobnie jak ja jeszcze niedawno, nie wiedzą dlaczego.Potem przyjdzie czas na pouczenie dla spotkanych w tym czasie, niestety głównie psychopatów,
Ten znany mi, bardzo dobry stolarz, za renowację takiego krzesła bierze 500PLN .
Takie to POlskie, mazowieckie, że nikt inny tego nie zrozumie.Wieś, tę wieś i dom na wsi, pożegnałam w deszczowy dzień.
W Warszawie działam na tyle na ile pozwala mi boląca ręka.
Dziękuję za tę przepiękną lnianą koszulę. 
Takie dwa okruszki wspomnień -zdjęcie cytat z fb.To Warszawa mojego dzieciństwa
A poniżej, z tamtego czasu pochodzący, obraz olejny.Pamiętam wiele domów z podobnymi dziełami. Ten jest ostatnim obrazkiem dla wsi, tej wsi.
I może jeszcze dwa takie fotele z szarą tapicerką i to by było na tyle, dla wsi i o wsi.
Dziś już się czuję trochę lepiej ale nie na tyle by zacząć te rozważania zapowiedziane wczoraj.Tak, dobrze kiedy można się poradzić adwokata.Ta sprawa, której pozew szkicowaliśmy razem, jest bardziej ogólna.
Ta łza, co z oka...
Historia o pracowni dzieje się po wielu tragicznych doświadczeniach i szkoda wielka, że nie znałam wtedy żadnego adwokata.O tych innych będzie póżniej.Dlaczego ja z Centrum Warszawy wynajęłam ten lokal na Pradze? W Gminie Centrum przez pół roku nie było urzędniczki, ktora rozpatrywała wnioski.Była na zwolnieniu lekarskim.Ja już wcześniej podawałam swój adres mailowy, ale podaję raz jeszcze
bartnik.grazyna@gmail.com
to dla tych, którzy mają jakieś uwagi czy zapytania . Śmiało komentujcie , pytajcie.
Odpowiem .
Sporo już napisałam w tych 56 postach .Zdaję sobie z tego sprawę, że nieco chaotycznych, niedopracowanych. Zbyt dużo różnych działan koniecznych uniemożliwiało skupienie się i cyzelowanie formy.
Jak już wspomniałam mam nareszcie pomoc w osobie adwokata i to jest bardzo ważne .Cocteau powiedział dawno bardzo temu, że "Ojczyzna to tam gdzie dwóch albo trzech przyjaciół". Kiedyś tego nie rozumiałam, wydawało mi się zbyt cyniczne. Dziś tak i dodaję z całym przekonaniem by jednym z tych trzech był adwokat.
A inne powiedzenie Cocteau to "Jestem kłamstwem, które zawsze mówi prawdę".
I o tym będzie jutro.
Mogę teraz tylko pisać. Upadłam w piątek rano i się potłukłam. Rozbite kolano, wybity prawy bark, guz na głowie. Tak więc dochodzę pomału do formy i zbieram w tę rozbitą głowę wiadomości od znajomych z fb. Zainteresowała mnie ta o znaku na dłoni, który mają osoby niezwykłe, predystynowane dla dokonania wielkich rzeczy .
Oto ten znak...
...na środku mojej dłoni.Dlatego teraz wierzcie tylko mnie.Trochę to "zakręcone" ale ufam, że wśród czytających będą także inteligentni.Po rozmowie z moim adwokatem dziś po południu opowiem więcej.
Pokazuję te obiekty w fazie pracy nad nimi i chciałabym pokazać je wkrótce po ich ukończeniu.Rzeżby dla Warszawy raz jeszcze.
Projekt zainspirowany obiektem Rejkowskiej "Palma", zrealizowanym już 15 lat temu. Zainspirowany zrealizowanym, a tak naprawdę to brakiem ciągu dalszego, który "Palmę" uzupełniłby,osadził czy dodawszy kontekst, "usadził" .
Zatem rzeżba konieczna:
"Wierzba" przy ul.Wierzbowej,
"Burak"przy ul.Burakowskiej,
"Chochoł" przy ul. Wiejskiej (dodatkowo tamże "Koryto")
Dobre rzeżby, szczególnie "Chochoł" i posyłam ten krótki opis dla celu znalezienia współtwórców czyli sponsorów. Dla zrealizowania tych trzech obiektów potrzebna kwota ok.400.000PLN.
Oj, coś nie tak wyszło mi z tym crowdfundingiem i będę musiała ponowić próbę rejestracji o czym powiadomię.
Widok z okna 6 rano 1 kwietnia
Łóżko już wygodne
Potem droga do Warszawy Na zdjęciu, drugim poniżej, jest stado saren.Siedem sztuk. Po drodze były jeszcze cztery dziki.
A w Warszawie z godziny na godzinę jest mi trudniej i dopiero w drodze powrotnej zaczynam znów oddychać swobodnie i fizycznie czuć się dobrze.
Niepogodzona z wiedzą o przyczynie moich i nie tylko moich, bo rocznie w Polsce jest 40.000 ofiar zanieczyszczonego powietrza, zaliczam kolejne "momenty", które mi nie pomagają.I kolejne wydarzenie "pomocowe" , po którym jakiś czas będę mogła tylko pisać . Zatem będę pisać dużo i otwarcie.Poniżej dwa zdjęcia, które pokazują, że
prawda to nie tak jak widzimy ale co wiemy.
Jest 9 rano 1 kwietnia najbardziej słonecznego i ciepłego dnia tego roku.
Z powrotem ...
Na zdjęciu powyżej tuż przed zachodem słońca jestem na wsi.
Słońce, kolory, sztuka, wczoraj wieczorem tu na wsi koncert techno...I wszystko to nie jest tak jak widać.Publikuję już po północy i jest 2 kwietnia a post dla dnia 1 kwietnia.